مراحل حل مسئله که هر مهندس صنایع باید بداند +(تکنیک ۸D)

مراحل حل مسئله

یکی از توانایی های هر مهندس صنایع توانایی حل مسئله میباشد.در طول دانشگاه و دوره های تئوری ک میگذرانیم این توانایی به ما گفته نمیشود از طرفی یک مهندس صنایع در صنعت و کارخانه ها هر روز با مشکلات و مسائل مختلفی روبرو میباشد که باید بخوبی آنها را پشت سر بگذارد لذا این مهم نیازمند مهارت حل مسئله میباشد که در این مقاله برای شما عزیزان مراحل حل مسئله (مدل حل مسئله) را شرح داده ایم.

هدف از مدل

همانطور که از نامش بر می آید، مدل حل مسئله نقشه راه است که برای حل مشکلات استفاده می شود.
چه چیزی باعث یک مشکل می شود؟

1. هنگامی که فرایند انجام آنچه قرار است انجام شود و مردم نمی دانند چرا.
2.  وقتی همه چیز ادامه پیدا کند، مهم نیست چقدر سخت تلاش می کنید.
3. وقتی همه معتقدند مشکل حل شده است.

اولین قدم در مدل حل مسئله این است که مشکل را تعریف کنیم. مهم نیست که آیا حمل و نقل دیر است، انبارهای سهام، خرابی کامپیوتر، خطا، پیام های از دست رفته یا “مهره قرمز” است که هر کس آن را در اختیار دارد. قبل از اینکه بتوانید مشکل را حل کنید، باید واقعا درک کنید که آن چیست.
این به معنی طوفان ذهنی در مورد روند، با استفاده از یک نمودار پارتو برای اولویت بندی موانع بالقوه و ایجاد یک نمودار جریان روند از آنچه که در حال حاضر در جریان است. پس از تشخیص مشکل، این مدل شما را از طریق تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده در مورد فرایند، تعیین علت اصلی مشکل و شناسایی راه حل های احتمالی برای شما به ارمغان می آورد.

راه حل های این مشکل، تغییری در فرآیند است که از علل خاص تغییرات یا تغییراتی که باعث کاهش تغییرات مشترک می شود، تغییر می کند. پس از اجرای بهترین راه حل، این مدل تیم را هدایت می کند تا تاثیر اصلاحات آن را کنترل کند تا مطمئن شود مشکل حل شده است. مدل حل مشکلی که در زیر معرفی شده است، یک مجموعه موثر مهارتها را به یک فرآیند گام به گام ترکیب می کند.

این مدل ترکیبی از استفاده از ابزارهای آماری، مانند نمودارهای کنترل و نمودار جریان فرایند، با مهارت های حل مسئله گروهی، از جمله طوفان مغزی و تصمیم گیری اجماعی است.

ابزارهای آماری ما را در تصمیم گیری های مبتنی بر داده ها در نقاط مختلف در سراسر مدل کمک می کند. مهارت های حل مسئله گروهی به ما کمک می کند تا از مزایای کار به عنوان یک تیم بهره ببریم.

فلسفه حل مسئله

قبل از شروع بحث در مورد قدم های مدل حل مسئله، ما باید کمی درباره فلسفه ای که حل کننده های مشکل در مورد مشکلات دارند صحبت کنیم. در اینجا چند ایده ای وجود دارد که بخشی از فلسفه است.
حل مسئله باید در تمام سطوح سازمان رخ دهد. در هر سطح، از بالا به پایین، مشکلات رخ می دهد. هر کس متخصص مشکلاتی است که در منطقه خود رخ می دهد و باید این مشکلات را حل کند. حل مسئله بخشی از کار همه است. همه مشکلات باید با همان رویکرد حل نشده باشد.
برخی از مشکلات وجود دارد که به راحتی و مناسب به تنهایی حل می شود. همه تصمیم گیری ها باید توسط تیم انجام شود و همه مشکلات باید توسط گروه ها حل شود. با این حال، گروه ها به شکستن مجموعه های ذهنی کمک می کنند (به عنوان مثال، کشف روش های جدید انجام کاری).

علاوه بر این، مردم بیشتر متعهد به شناسایی و اجرای یک راه حل برای یک مشکل هستند اگر آنها در حل مشکل دخالت دارند. مشکلات طبیعی هستند. مشکلات در هر سازمان رخ می دهد. در شرکت های عالی، افراد به طور مداوم برای حل مشکلات در هنگام رخ دادن کار می کنند.

مشکلات فرصت هایی هستند که بتوانند همه چیز را بهتر بسازند و باید به گونه ای مشاهده شوند.هنگام کار بر روی یک مشکل، ما باید روی حل مشکل تمرکز کنیم، نه اینکه خطای آن مشکل باشد. ما باید از شخصی کردن مشکل و جلوگیری از دیگران اجتناب کنیم.
مردم باید مشکلات خود را در حوزه های خود قرار دهند. هرکسی مشکلی را با ناحیه کار خود دارد و آنها باید به جای تلاش برای سرپرستی و یا تیم دیگری به آنها بگویند چه کاری باید انجام دهند.

مدل حل مسئله

مدل حل مسئله در اینجا بیان شده است. هنگامی که یک تیم پروژه یک مشکل اساسی را حل می کند، از آن استفاده می کنند. این ده مرحله عمده ای از مشکلاتی است تیم با آن مواجه خواهد شد. هر مرحله در اینجا مورد بحث قرار می گیرد.مراحل حل مسئله:

مرحله ۱: مشکلی را تعریف کنید.

گام ۱ مرحله مهمی از مراحل حل مسئله است؛ این مرحله تمرکز کلی پروژه را تعیین می کند. در این مرحله، تیم به طور خاص به عنوان مشکلی تعریف می کند. پنج ابزار SPC در تعریف مسئله مفید هستند: طوفان مغزی ویژگی های مشکل، ایجاد نمودار دلخواه، استفاده از نمودار پارتو، ایجاد نمودار جریان اولیه پردازش در حال حاضر و داده های کنترل نمودار.

نمودار جریان فرآیند (PFD) به تیم کمک می کند تا “شروع به پایان دادن” کند که چگونه فرایند حاضر به طور معمول کار می کند. اغلب PFD به طور چشمگیری می تواند مشکل را شناسایی کند. پس از اینکه مشکل به خوبی تعریف شد، مرحله ۲ به تیم کمک می کند تا میزان مشکل را اندازه گیری کند.
پایان محصول = تعریف روشن از مشکل مورد بررسی قرار می گیرد، از جمله شواهد قابل اندازه گیری که مشکل وجود دارد.

مرحله ۲: مسأله را محاسبه کنید.

داده های پایه بر روی پروسه کنونی جمع آوری می شوند، اگر قبلا وجود نداشته باشند. این اجازه می دهد تا اندازه گیری سطح فعلی عملکرد، بنابراین پس انداز های آینده می تواند اندازه گیری شود. در مراحل حل مسئله تیم باید تصمیم بگیرد که چگونه داده های پایه فعلی را جمع آوری کند.
به طور کلی اگر داده ها به صورت روزانه جمع آوری شوند، دوره زمانی باید یک ماه باشد.
به این ترتیب می توان از یک نمودار کنترل استاندارد استفاده کرد. اگر داده ها به صورت هفتگی یا یکبار در ماه جمع آوری شوند، داده های پایه فقط سه یا چهار امتیاز خواهد داشت.

داده های جمع آوری شده کمتر از یک بار در ماه از استفاده محدود استفاده می شود؛ در چنین مواردی، داده های تاریخی، در صورت موجود بودن، باید مورد استفاده قرار گیرد. در این مرحله، تیم باید شواهد قابل اندازه گیری داشته باشد که این مشکل وجود داشته باشد. دیدگاهها و داستانها محل خوبی برای شروع هستند، اما در نهایت باید ثابت کرد که واقعا یک مشکل وجود دارد.

پایان محصول = یک نمودار یا نمودار با داده های موجود یا تاریخی موجود در مورد نحوه عملکرد این فرآیند؛ مجموعه ای از دستورالعمل های شغلی فعلی، شرح شغل، و SOPs / JWIs (روش های عملیاتی استاندارد و دستورالعمل های کار شغلی).

مرحله ۳: هدف را تنظیم کنید.

اطمینان حاصل کنید که هدف (ها) خود را در شرایطی قابل سنجش قرار دهید. به این ترتیب، در مدل حل مسئله تیم میتواند پیشرفت خود را به سوی هدف ارزیابی کند. همانطور که تیم هدف را تصور می کند، مزایای دستیابی به راه حل مشکل را شناسایی می کند. این الهام بخش تعهد و حمایت بیشتر از همه است.
پایان محصول = یک بیانیه هدف که شامل چه، زمانی، کجا، چرا، چه کسی و چگونه از وضعیت مشکل ایده آل حل شده است.

مرحله ۴: تعیین علل ریشه

در مرحله ۴ تیم تحقیق می کند که چرا این فرایند به نحوی کار می کند. اگر یک نمودار کنترل در مرحله ۲ توسعه داده شود، تعیین میکند اینکه آیا فرآیند “در کنترل” یا “خارج از کنترل” است. اگر فرآیند “خارج از کنترل” باشد، تیم باید علل خاصی را مشخص کند و به مرحله ۵ حرکت کند.

اگر فرآیند “در کنترل” باشد، تیم باید از ابزارهایی چون تحلیل علت و اثر (fishbones)، پراکندگی توطئه ها و فرآیندهای طراحی تجربی برای شناسایی علل ریشه ای که در حال حاضر در سیستم ایجاد می شود، ایجاد تغییرات علمی مشترک است.
پایان محصول = لیستی از علل احتمالی ریشه این مشکل (تنوع علل رایج و خاص)؛ انتخاب توسط تیم از ریشه اصلی مشکل از بین بردن.

مرحله ۵: بهترین استراتژی را انتخاب کنید.

هدف مرحله ۵ این است که استراتژی را انتخاب کنید که بهترین مشکل را حل کند. از فهرست علل تولید شده در مرحله ۴، تیم باید طوفان آمیز و استراتژیک راهبردهای راه حل را برنامه ریزی کند. نمودارهای Fishbone و معیار سنجش میتواند برای این مرحله مفید باشد. سپس تیم باید به توافق برسد که بهترین راه حل ممکن برای حل مشکل است. این استراتژی باید بیشترین احتمال موفقیت را داشته باشد.
پایان محصول = استراتژی به خوبی تعریف شده برای حل مشکل انتخاب شده است.

مرحله ۶: اجرای استراتژی یک برنامه عملیاتی توسط تیم طراحی شده است

این شامل افرادی خواهد شد که چه زمانی برای اجرای راه حل انجام خواهند داد. این تیم به این نکته پی می برد که برنامه عملیاتی توسعه یافته و مستند شده است.
پایان محصول = برنامه عمل پیاده سازی شده است.

مرحله ۷: ارزیابی نتایج.

در مرحله ۷ تیم ارزیابی راه حل موثر را دارد. داده ها باید جمع آوری شوند تا تعیین شود آیا استراتژی پیاده سازی شده، در واقع، بهبود روند مطالعه را بهبود بخشد. عملکرد باید به وضوح اندازه گیری و ارزیابی شود.
تیم باید اطلاعات مربوط به داده های کنترل را در صورت لزوم بررسی و ارزیابی کند؛ نمودار جریان فرایند باید برای SOP ها و JWI های مناسب بررسی شود. استراتژی های بازخورد اضافی مانند هیستوگرام، FMEA فرایند، نظرسنجی های مشتری و نظرسنجی های غیر رسمی نیز ممکن است مفید باشد.

واکنش “مشتری” (بازخورد مشتری داخلی) چیست؟ چه چیزی نتایج قابل اندازه گیری را تولید کرده است؟ چه اطلاعات سختی در دسترس است؟ آیا مردم در حال پیشرفت هستند؟ نتایج چگونه با نیازهای مشتری مطابقت دارد؟ اگر روند بهبود نیافت، تیم باید کشف کند که آیا علت اشتباه ریشه شناسایی شده است یا اگر راه حل اشتباه استفاده شود. در هر صورت، به مراحل قبلی مدل حل مسئله بازگردید، با مرحله ۴ شروع کنید. اگر روند بهبود یابد، اما نتایج ناامید کننده است، ممکن است سایر عوامل ریشه ای که روند را تحت تاثیر قرار می دهند، وجود داشته باشد. باز هم، به مرحله ۴ بازگردانید تا علل اضافی ریشه را بررسی کنید. هنگامی که مشکل حل می شود (یعنی “حلقه بسته”)، تیم به مرحله ۸ ادامه می دهد.
پایان محصول = مشکل حل شده است؛ نتایج بهبودی اندازه گیری می شوند.

گام ۸: تغییرات مناسب در فرآیند را انجام دهید.

گام هشتم از مراحل حل مسئله، یک فرایند مداوم برای اطمینان از اینکه سود در مدت زمان طولانی به کار خود ادامه می دهد، توسعه می یابد. گاهی اوقات یک مشکل حل می شود و بعد از آن دوباره جابجا می شود. این اتفاق می افتد هنگامی که یک راه حل تعیین می شود، اما یک سیستم یا فرآیند برای حل مشکل حل نشده است تا با موفقیت به تصویب نرسد.
تغییرات دائمی باید اجرا شود این به معنی بازبینی رویه های موجود است. فرآیند بهبود یافته جدید باید در طول زمان ردیابی شود فرایند باید به طور مداوم برای حفظ بهبودی مورد بررسی قرار گیرد. این همچنین به همه کمک می کند تا از فرصت هایی که به طور مداوم بهبود روند که در آن مشکل رخ داده است، آگاه باشند.
پایان محصول = تغییر دائمی در فرآیند، بهبود کیفیت و افرادی که “نزدیک به کار” هستند، نظارت بر تغییر را دارند.

مرحله ۹: بهبود مستمر.

این مرحله مدل حل مسئله متعهد به بهبود مستمر از نظر این مدل است – همچنان به طور فعال به راه هایی که فرایند بهبود حتی بهتر می شود هشدار می دهد. این مرحله یک تصمیم آگاهانه است که به دیگران اجازه دهد که نوآوری کنند.
همه درگیر، به ویژه کسانی که نزدیک به کار هستند، باید تشویق شوند تا بازخورد سازنده و تعدیلات را ارائه دهند. ممیزی داخلی برخی از فرایندها را برای اطمینان از اثربخشی نظارت می کند.
پایان محصول = تعهد به بهبود مستمر

گام ۱۰:این آخرین مرحله شامل جشن شناختن و از بین رفتن تیم است.

همیشه برای این کار تعمیر و نگهداری وقت بگذارید مردم یک هدف مهم را به دست آورده اند. آنها این لحظه تشخیص و تعطیل را به دست آورده اند.
پایان محصول = بسته شدن اعضای تیم؛ رها کردن تیم

امیدواریم از این مقاله که درباره مراحل حل مسئله بود، در صنایع سافت لذت برده باشید. هر سوال و نظری دارید برای ما کامنت بذارید، کمتر از یک روز پاسخ داده می‌شه 😉